Referentie: Mevrouw Conradi
Inzet van Attent in het Kwadraat, ervaring van een dochter.
De aanleiding: het ging niet zo goed met mijn ouders, mijn moeder werd kwetsbaarder en meer afhankelijk van mijn vader. Wat leidde tot te grote belasting voor mijn vader, en ook voor mij als dochter die het dichtste in de buurt woonde. Thuiszorg was al volop ingezet, maar dan nog zijn er vele momenten waarin iets kan en moet gebeuren. Wat nu, wat kunnen we doen?
Op grond van mijn ervaring kan ik iedereen aanbevelen om bij dit soort vragen Attent in het Kwadraat in te schakelen. Met de zekerheid dat afspraken worden nagekomen, wat helaas met alleen inzet van (vaak hele lieve en betrouwbare) vrijwilligers in onze ervaring toch niet lukte. Als dochter / mantelzorger wilde ik echter zekerheid! Ik wilde weten dat er (in ons geval) op vrijdagmiddag iemand was voor mijn moeder, waardoor mijn vader ontlast zou worden: zelf eens weg zou kunnen gaan in de wetenschap dat er iemand is voor mijn moeder.
En zo kwam Renée Smolders in ons leven, ik mag wel ons zeggen want haar inzet heeft voor mijn ouders, maar zeker ook voor mij en mijn zus heel veel betekend. Voor mijn vader, mijn zus en voor mij betekende het dat er op de afgesproken tijd iemand voor mijn moeder was. Dat geeft rust!
Gestart in de periode dat mijn moeder nog thuis bij mijn vader woonde en gelukkig voortgezet toen mijn moeder in een verpleeghuis was opgenomen. Want ook daar was haar nabijheid zo belangrijk.
Uiteraard vooral voor mijn moeder: iemand die geduldig en met aandacht tijd voor haar had. (Helaas, als dochter ben ik minder geduldig en kreeg ook de regeltaken op mijn bordje.) Renée ging zitten, handen verzorgen, rummikub spelen, een verhaal voorlezen, samen foto’s kijken en vooral luisteren! Alle dingen die mijn moeder nog eens kwijt wilde, maar waarmee ze ons niet lastig wilde vallen, kon ze bespreken met Renée. Betrouwbaar, aandachtig en er zijn voor haar: GOUD!
Hoe kan ik dat nu illustreren? Het mooiste voorbeeld is wel dat Renée een keer ziek was en ik ging in haar plaats naar mijn moeder toe. “O, is Renée er niet?” klonk het toch wel teleurgesteld… “het is natuurlijk heel fijn dat jij er bent…” kwam er wel achteraan. Maar het is duidelijk: Renée bracht echt iets meer.
Mijn moeder is heel rustig ingeslapen en bij haar afscheid heeft Renée zo mooi en treffend hun relatie omschreven: Attent in het Kwadraat… tot aan het afscheid toe!
Gabie Conradi
Attent in het kwadraat: ervaringen van een dochter die op afstand woont van haar moeder
Na lang aandringen zijn mijn ouders verhuisd van België naar Nederland. Al snel werd hun gezondheid minder en met name de broze gezondheid van mijn moeder maakte dat er moest worden omgekeken naar andere woonruimte. Samen blijven was geen goede optie omdat de zorg die mama nodig had, niet door papa kon worden gegeven (dat putte hem teveel uit, dit werd al snel duidelijk). Nog gedurende het samenwonen van mijn ouders is de inzet van Attent in het Kwadraat in het leven geroepen. Daardoor kon papa een middag zonder zorgen even iets voor zichzelf doen/weg.
Toen mama in de verpleeginstelling terecht kwam bleef de inzet van Attent in het Kwadraat doorgaan, op de vrijdagmiddag. Daar keek mama ontzettend naar uit. Wat duidelijk was: mama was altijd erg blij met Renée. Als je haar belde in de avond of kort daarna kreeg je een veel minder sombere moeder aan de telefoon. Een verschil van dag en nacht.
Spelletjes Rummikub spelen (mama laten winnen….geduldig blijven want het geduld bij mama was er niet echt meer), haar handen verzorgen en nagels vijlen (uniek, als mama iets zinloos vond was het wel “frivole zaken” aan haar en lijf), wandelingen maken (waarbij de wandeling naar het ziekenhuis toen papa werd opgenomen er eentje was uit een boekje….ik was bij papa en toen kwam mama binnen met Renée…..de reactie van beiden was zo mooi…..); tot tranen geroerd.
Alles kunnen delen, geheimen die er natuurlijk ook waren mochten besproken worden. Wetend dat dit bij Renée bleef, heel bijzonder. Zoals ze het wel eens omschreef: een bezoek van Renée voelt als een feestje. Als ze er niet is (vrij of ziek) dan voelt het echt als een gemis. Een groter compliment kun je volgens mij niet maken aan iemand.
Attent in het Kwadraat: attent tot het laatste toe. Bij het afscheid van mama in een prachtig verhaal (uitgesproken door Renée tijdens de dienst) en na haar overlijden kwam mama ook nog eens voorbij op Facebook in een mooi omschreven anekdote.
Aandacht met oprechtheid en warmte. Ik denk met liefde terug aan mijn moeder en met heel veel warmte aan de attente aandacht die ze kreeg van Attent in het Kwadraat!
Aandacht met een gouden randje!
Gonnie Knoet – Conradi
